20-something kamp

Eks nuut op teo@up, maar ek wil graag idees en gedagtes share wat aangaan in teologie en die wereld daar buite…

Ons was hierdie naweek op ‘n kamp gewees by bad-se-loop, (as jy dit ‘n kamp kan noem, dit was eerder ‘n mini vakansie) anyway dit was ‘n plek waar ons oop gesprekke kon gevoer het oor, wel, basies alles.

Ons het natuurlik eers verdwaal soontoe. In plaas daarvan dat ons net 2 ure gery het, het ons 6 ure gery! Haha. Dit was groot pret en ons het lekker gesels en goeie musiek gehad (wel as ons lank genoeg op ‘n stasie of cd kon bly). Maar ten minste het ons nie die verste verdwaal nie. ‘n Ander klompie het so half 11 die aand eers daar aangekom!

Toe ons almal nou gearriveer het en iets geëet het, het ons elkeen ‘n groot stuk papier gekry, waarop jy nou jouself moes “tag”. Bietjie meer oor jouself sê, hoe jy jouself sien, wie jy ken, wat jy doen, wat jou idees is, jou belangstellings ens. Dit was nogal cool om te sien waar ons met mekaar ‘link’. Verbasend om te sien hoe mense eintlik baie in gemeen het, al weet jy dit nie eers nie. Na die tyd het ons rondom ‘n make-shift vuur gesit en kuier. Ons het gesels oor relatiwisme en post-modernisme en bietjie probeer onderskei tussen die twee. Bietjie gechat oor deconstructionism en hoe ons goed kan ontleed en uit mekaar haal om stuff beter te verstaan, veral in verband met skrif uitlê en daai tipe van ding. (obviously gebruik ek nou ‘n baie minimalistiese beskrywing) Ons het daai oggend eers omtrent 3uur gaan slaap.

Ons kamp het glad nie ‘n vaste program gehad nie. Ons het dit gevat soos dit kom. En dit het flipin goed uitgewerk. Ons het wie weet watter tyd eers opgestaan in die oggende en gebrunch. Daarna het ons of ‘n movie gekyk of net weer gechat. Ons het ook ‘n klompie TED talk video’s gekyk. TED: Technology, Entertainment and Design. Sulke 17 minute video’s oor klomp rerige interessante topics en glo my jy kan 1 kyk dan is jy hooked for life!

Natuurlik het ons in die romeinse baddens gaan le en sleg wees. Weereens gepraat oor klomp goed en net mekaar se geselskap geniet met ‘n bottel Sherry.

Dit was lekker om almal se opinies en perspektiewe te hoor. (Eks nogal groot op die luister ding) Ons was 11 mense daar gewees en almal het hulle eie sienings. Dit was lekker om oor goed te gesels met ander mense as die gewone crowd met wie jy altyd uithang. Mens raak gewoond aan jou groepie se menings en jy kry net nie nuwe perspektiewe nie. Dit was nodig om met mense te chat wat binne EN buite die teologie opset is.

Ons het fight club gekyk. Fantastiese movie!! Sommer dadelik in my favourite lysie. Die van julle wat dit nog nie gekyk het nie, doenit!!! V for Vendetta ook net so goeie movie! Maak my sommer lus om uit te gaan en ‘n revolution te begin!

All in all, die kamp was ‘n experience. 1 wat ek verseker weer wil doen. So die van julle wat wil join in ons oop en veilige gesprekke moet dit asb doen. Join ons group op facebook: open space. Sien jou daar!

Wall-E: Living vs. Surviving

Movie (and possibly a sermon) spoiler warning!!!!!!  (Although I’ll try and keep the details to a minimum.)

I went to see Wall-E on Tuesday night.  What a strange (although this was to be expected) movie!  I wasn’t quite prepared for the long scenes devoid of conversation.  It was only afterwards, in discussing the movie with my movie-partner, that I began to realize how this movie can be used as a metaphor for the church.  I don’t think the creators ever thought that the movie would be related to faith / religion / church, but anyway, here goes.  (I have to add that the movie will be a great conversation starter for many a topic, e.g. ecological issues, user mentality etc.)

The protagonist is a robot called Wall-E whose daily task (for the past 700 years) has been to clean up the very polluted and very deserted earth.  One day, as these things happen, Wall-E leaves earth (I’m not going into details) for a luxury cruise spaceship, where all the humans are having a jolly good life.  In fact, they are having such a good life that they have all become fat (to the point of being almost boneless) and lazy.  Robots take care of the menial tasks of daily life.  In any case, at some point in the story, the captain of this spaceship learns a few things about life on earth more than 700 years ago.  He tries to steer the ship towards earth, but the ship’s autopilot has taken over true captaincy of the ship a long time ago (in true “Space Odyssey” fashion).  The ship, aptly named “Axiom” (all the humans simply accept their situation), tries to dissuade the captain of his newly found mission by pointing out how good the humans are surviving out there in space.  The captain retorts:  “I don’t want to survive; I want to live!”

It is at this point where the church sprung up in my subconscious, surfacing later that evening.  Sometimes, we are so happily living in our “luxury cruise” churches, enjoying the axiomatic goodness of church life, that we don’t see to what extent we’ve become fat, boneless and lazy.  Building even bigger churches, channeling our resources into self-sustenance.  However, the church has not been called for survival.  Rather, we have been called to live – in this very polluted world of ours.